Мамыр айының шүлен шуағы адырлы жазыққа теп-тегіс жайылып тұр. Аспанда шүйкедей бұлт жоқ. Шет-шегі бұлдырап...

​Біздің шағын ауыл қаладан да, аудан орталығынан да шалғай орналасқан. Жан басы шағын, елу шақты отбасы ірге тепкен бұл елді мекеннің жері шөлейт, жан-жағы құмды адыр болып келеді

Тәңертең ерте көшеге шыға қалсам да, түнде жайырақ қайтып келе жатсам да ол кісіні есігінің алдынан көретінмін...

Күздің қоңыр салқын ауасы бойын сергітіп, ойын серпілте қалған Берікбол етекте жерқайысып жайылып жатқан қой түлігіне қарап еді, өзінен-өзі бойын бір мақтаныш сезімі керней бастады

Құдай қосқан қосағы дүние салып, келін мен ұлдың қолына қарағалы Мақсұт ақсақалдың оңаша қалып, тұңғиық ойға батуы жиілей түскен...

— Ал сен әдетте ертегілер қалай аяқталатынын білесің бе?

Мен сүйетін дүние

Сен екеумізді тағдыр Жер бетінде неге жолықтырғанын мен білмеймін...

Жол бойында жұпыны тон киген қария отыр. Қасындағы қораптың бетіне "Маған бір түйір қуаныш сыйлай кетіңіз!" деген жазу жазылыпты.

Бұл оқиға 1980-ші жылдары, Ленинград қаласында болған еді. Василевский бойында автобуспен келе жатқанбыз.

Сыпайы жолаушымен бір жүрген сондай ыңғайлы. Заттарды астыңғы төсектің астына ұқыптап жинап қоясың. Өзгелерге де орын қалдырасың.

Күліп тұрып құшақтамайсың. Бейуақта хат жазбайсың. Уайымдап, түн жарымда қоңырау шалмайсың. Сен енді мені сағынбайсың. Мәңгілік ұмытқансың. Сен енді жоқсың.

Ата Заңым – айбыным!

Біздің үйде үй телефон бар. Өзі – әппақ, өзі – сүп-сүйкімді, өзі – моп-момақан. Кейде жазу көрсе оқымай тынбайтын ескі әдетіммен қою сұр әріптермен жазылған «Pansonic» деген жазуын ежіктеп қоятыным бар.

Оқырман қауымға өмір туралы түсінікті толық өзгертетін бес хикаяны баян етеміз. Өмірде бәрі сіз ойлағаннан әлдеқайда қарапайым.

Мен қайталап боз бала шағыма оралғандай болдым. Өткен уақыттың қоржынында кеткен, мәңгілік деген жоқ ұғымының еншісіне бұйырған, балауса кезінде үскірік желдің бет шымшыр болмашы ...