Аббат Мариньяның фамилиясы айбарлы, нақ өзіне лайық болатын. Бойшаң да қатпа бұл священник жаны-тәнімен дінге берілген, сезімтал, бірақ қатал адам еді, айнып-толқу оған жат қылық болатын.
Қазақ үшiн шежiре – ата-бабадан қалған дәстүрлi мирас. «Жетi атасын бiлмеген жетесiз» деп ұрпақ тәрбиелейтiн бабалар сөзi бүгiнде өзектiлiгiн жоймақ емес.